"Είναι λάθος άραγε, όταν όλα αυτό φωνάζουν, όμως δεν έχεις ενοχές!; Δεν έχεις ενοχές για την πράξη που επιθυμείς να κάνεις, όμως γνωρίζεις ότι είναι λάθος να την πράξεις!; Με σκέφτεται άραγε όπως εγώ ή μόνη εγώ τον συλλογιέμαι!;", σιγοτραγουδάει ένα σπουργίτι καθώς καταλαβαίνει ότι μπορεί να μπει κρυφά στο χρυσό κλουβί του αηδονιού που δεν χόρταινε από τη σκέψη του να μη βγάζει. "Να σε απελευθερώσω δεν κοιτώ, ούτε να σε λυτρώσω", πλησιάζει, σιγοτραγουδώντας, το κλουβί ενώ το αηδόνι βαθιά κοιμόταν. "Να σε νιώσω, να σε ακουμπώ και στο βυθό μου να παρασυρθείς, κοντά σου να με θέλεις. Αυτό μόνο κοιτώ. Να σε νιώσω και να σου σιγοτραγουδώ καθώς στο προσκεφάλι της φωλιάς μου θα αναπνέεις". Εκείνη τη στιγμή το αηδόνι ανασηκώθηκε σαν να άλλαζε το κεφάλι του πλευρό και το σπουργίτι τρομαγμένο πέταξε μακριά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου