Μία σύντομη ιστορία

 "Η θεραπεία υφίσταται. Του προκάλεσε αλλεργία κάποια λάθος τροφή. Θα γίνει καλά.", μας είχε πει την πρώτη φορά ο κτηνίατρος για το καναρίνι που είχαμε στη βεράντα του σπιτιού μας. "Έχει αποκτήσει θολή συνείδηση", μας είπε μετά από δύο χρόνια ο γιατρός, "Είτε από μία αλλεργία από την οποία πάσχει είτε από τον εγκλεισμό στο κλουβί. Δεν είναι και τόσο σπάνια η περίπτωση του, αλλά είναι δύσκολη. Τα συμπτώματα του μπορούν να θεραπευτούν. Δεν γίνεται όμως να διακόψει ποτέ την αγωγή που θα σας δώσω". Τηρήσαμε τη θεραπεία και αρχίσαμε να το εκπαιδεύουμε να μπαινοβγαίνει από το κλουβί. Έπειτα ξεκίνησε να κάνει μικρές κοντινές πτήσεις μέχρι που άρχισε να παίζει με τα περιστέρια και τα χελιδόνια που επιτρέπαμε να κάνουν φωλιές στη βεράντα μας. Στην πορεία απομακρυνόταν ως το κοντινό πάρκο της γειτονιάς για να παίξει με τα σπουργίτια. Κάθε απόγευμα με βραδάκι γυρνούσε στο ειδικά διαμορφωμένο πλέον σπιτάκι του κι έπαιρνε το φάρμακο του. Περιμέναμε ότι θα το χάναμε από τους πρώτους μήνες που εμφάνισε τα σημάδια γύρω από τα μάτια του και τελικά έγραψαν οι εφημερίδες για αυτό.

Μία σύντομη ιστορία

 "Έκανε τόσους κύκλους η καρδιά μου στην αντίληψη μέχρι που αισθάνθηκε", μου εξομολογείται ο σκίουρος της αυλής. "Το πιο υπέροχο όλων είναι το συναίσθημα", καταλήγει. Δεν μπορούσα να μην κρυφογελάω με τα λόγια του. Ήξερα ότι ήταν λόγια ενοχών επειδή έκανε συχνά ζημιές στον μπαχτσέ.

Μία σύντομη ιστορία

"The Spiral had opened. Chaos was communicating by sending golden colors to earth. It was magical. The people were having a party to conquer it", the lion was telling the sun the nightmare it saw the previous night. 

Συνέχεια μίας σύντομης ιστορίας

 "Η φαντασία είναι σαν ένας ζωντανός οργανισμός που αποτυπώνει τη ζωή στο Χωρόχρονο. Το τσαλάκωμα της είναι οι παλμοί των θαυμάτων. Μην ξεχνάς ότι χωρίς αγάπη δεν υφίσταται η διάβρωση. Και αυτό είναι το υπέροχο. Η φθορά", συνεχίζει να μου λέει η νυχτοπεταλούδα με την επικοινωνία μας με χρώματα. Είχα πάψει να την ακουμπώ με το δάχτυλο να δω αν θα φοβηθεί, παρά την άκουγα με μία μαγεμένη προσοχή. "Μα όλοι οι άνθρωποι σιχαίνονται τη φθορά!", της πιάνω την κουβέντα με τη σκέψη. "Μέσω της τριβής υφίσταται η ύπαρξη. Μέσω της καύσης που προκύπτει, κατανοούμε και κινούμαστε. Μέσω της διάβρωσης διατηρούμαστε. Όλα είναι νόμοι που δε θα καταρριφθούν, γιατί δεν υπάρχει αθανασία χωρίς τρόμο. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς χρυσάφι", συνεχίζει να στέλνει χρώματα. "Μα το χρυσάφι έχει καταστρέψει τους ανθρώπους! Τη Γη!", της επικοινώνησα με τη σιωπή. "Γι' αυτό πρέπει να μπει ξανά όλο πίσω στη Γη!". "Πόσο σοφά τα λες!", δεν άντεξα να μην της βγάλω λόγο. "Θα κοιμηθώ με την ελπίδα αυτή!", της χαμογέλασα και πήγα να ξαπλώσω.

Μία σύντομη ιστορία

 "Είμαστε σαν μαγνήτες", σκέφτεται φωναχτά, ο Μόλντο, το κουνάβι που είχα εξημερώσει, "με το + εκπέμπουμε και λαμβάνουμε και με το - ελκόμαστε". Ήταν σχετικά γέρος πια και είχε βρεθεί στον κήπο πριν λίγα χρόνια άρρωστος. Τον είχα περιθάλψει και τον έχω για παρέα. Ευτυχώς το χωριό εδώ έχει καλό κτηνίατρο και τον σώσαμε!

Μία σύντομη ιστορία

 "Η αντίληψη και το αίσθημα έχουν κάτι κοινό, την πληροφορία", μου λέει ο σκύλος της σπιτονοικοκυράς την ώρα που άπλωνα τα ρούχα. Μας ένωνε ένας συρμάτινος φράχτης και αρκετά συχνά ερχόταν, όταν με έβλεπε, να συζητήσουμε. "Όπως η πληροφορία που έρχεται ταυτόχρονα από τα βαρυτικά κύματα και το φως!", πετάγεται αυτόματα η σκύλα μου έχοντας ζηλέψει που μιλούσα με τον Ασίκη. Πάνω που αρχίζω να σκάω στα γέλια δεν πέρασε δευτερόλεπτο κι έκανε έναν μικρό σεισμό.

Μία σύντομη ιστορία

 "Απορώ αν η δημιουργία των ευγενών αερίων πηγάζει από το συντονισμό των ήχων των πλανητών!", λέω περιπαιχτικά στον γάτο μου να δω πώς θα αντιδράσει. Γύρισε με κοίταξε, άφησε για λίγο τα νύχια από την πολυθρόνα και μου νιαούρισε "Ό,τι ψάχνεις θα το βρεις εδώ στη Γη, δεν χρειάζεται να πας πολύ μακριά για να το δεις" και κόμπλαρα λίγο που με πήρε σοβαρά.

Μία σύντομη ιστορία

 "Η λογική στο ένστικτο κρύβει μία διάνοια", μου ξεστομίζει η γαλοπούλα που είχαμε σα φύλακα στο κτήμα. "Ποιά διάνοια μωρέ!; Τί δουλειά έχει η λογική στο ένστικτο!;", της απευθύνομαι καθώς τελείωνα το ξεχορτιάσμα. "Την αλήθεια του μέτρου!", συνεχίζει. "Μήπως απλά κρύβει μία ισορροπία άκρων;", της λέω με λίγη βαρεμάρα και δεν άντεξα να μην την κοιτάξω πλαγίως με τις φιλοσοφίες που την έπιαναν κάθε φορά!