Μία φανταστική ιστορία από το Υπερπέραν

Το παιχνίδι των ψυχών έχει βρεθεί σε κατάσταση γαλήνης μετά από σοκ. Το πιόνι του τζόγου βρίσκεται υπό καθεστώς θεραπείας. Ήταν δύσκολο να ξεφύγει από τα θανατηφόρα βουντού που έκανε κόντρα στην ισορροπία του κόσμου των ψυχών που με ασυδοσία οι άνθρωποι εκμεταλλεύονταν.

Το πιόνι ήταν ο μεσάζοντας μεταξύ του κόσμου των ανθρώπων και του κόσμου των ψυχών. Είχε βασανιστεί από τους ανθρώπους που πάλευαν για τη Γη των Ελεύθερων. Την πάνω από την Ουτοπία.

Το τετράγωνο κυρίαρχο στο Σύμπαν, ύστερα από τη νίκη του επί του τριγώνου στον πόλεμο των άστρων, εξακολουθεί να επικρατεί σαν κύβος όμως πλέον. Κρατά γερά τα θεμέλια της ύπαρξης σαν τη λογική εκείνη που θα αφήνει τη συνείδηση της εναντίωσης στην ύπαρξη να αναπνέει.

Το παιχνίδι των ψυχών αποφάσισε να κλείσει όλες τις πόρτες του. Το πιόνι πλέον σκοτώνει αυτομάτως για να μην ξανατραυματιστεί.

Το τετράγωνο φροντίζει η απόφαση αυτή να είναι μέχρι νεωτέρας.

Μία σύντομη ιστορία

"Λογικά και θεωρητικά οι ψυχές μέσω της Φύσης μπορούν και μεταφέρονται στις διαστάσεις. Ενδεχομένως και σε κάποια επίπεδα που ορίζει το πιθανότερο το Άζωτο. Το σημαντικό όμως ρόλο για αυτήν τη μεταφορά τον παίζει η μύγα. Αυτή μπορεί και αλλάζει, ως ύλη, συχνότητες στο ευρύτερο φάσμα της Ηλεκτρομαγνητικής Ακτινοβολίας, με διαθλάσεις χωρίς όμως την ύλη. Το πιθανότερο το ευρύτερο φάσμα αυτό να αφορά την κυματική πλευρά των φωτονίων. Εξαιτίας αυτής της δυνατότητας τους μεταφοράς στις διαστάσεις οι μύγες ονομάζονται στον Κόσμο των Ψυχών οι στρατιώτες της Φωτιάς," έπιασε το μονόλογο το βατραχάκι στην αγελάδα που έβοσκε μπροστά του σχετικά με την αξίας της μύγας σαν έντομο.

Μία μικρή τεχνική έκθεση εις μνήμην του Στέλιου Γραικού

 Σκεφτόμουν στο Επαρχείο στην Κάλυμνο, στην πλευρά της εκκλησίας (δεν θυμάμαι τον Άγιο), το βοτσαλωτό δάπεδο και τις εργασίες του Γραικού που παρακολουθούσα και που σε κάποιες αγγαρείες βοηθούσα (βέβαια σκεφτόμουν την εμπειρία μου σαν Συντηρήτρια Αρχ/των). Στην αυλή που είναι το βοτσαλωτό είναι και τα ΚΕΠ. Πολυσύχναστο σημείο για την Κάλυμνο. Το Επαρχείο απ'ό,τι έχω καταλάβει είναι κάτι σαν το υποκατάστημα της Νομαρχίας. Πολύ σκουπίδι μάζευε αυτό το βοτσαλωτό. Θυμάμαι είχε κάδους η πλατεία της Εκκλησίας. Και δεν ήταν ότι τα πετούσαν απαραίτητα όσοι διεκπεραίωναν τις δουλειές τους στο κτήριο, είναι ότι ο αέρας στο σημείο έκανε κάτι σαν δίνη και μάζευε όλα τα σκουπίδια απ'έξω.

Αν το πάρω μεταξύ σοβαρού και αστείου τότε ας πω πρώτα ότι υπάρχουν στρωματογραφίες σκουπιδιών αναγνωρίσιμες και ταυτισμένες από τους Αρχαιολόγους. Σε μία πιθανή καταστροφή της περιοχής διαπιστώνω, ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το βοτσαλωτό να θαφτεί από ένα στρώμα σκουπιδιών. Αν συνεχίσω την πλάκα τότε ένα μέτρο προληπτικής συντήρησης του παραδοσιακού για τα Δωδ/σα βοτσαλωτού του κτηρίου του Επαρχείου της Καλύμνου από τα σκουπίδια είναι να μαζεύονται συχνά τα σκουπίδια από το δήμο και οι περαστικοί σε ακτίνα όσο είναι περίπου η επιφάνεια της πλατείας της Εκκλησίας και του Επαρχείου (νομίζω είναι και το Μουσείο των σφουγγαράδων εκεί) μέχρι και τον κεντρικό, να μην πετάνε σκουπίδια. Έτσι ώστε να διαφανεί αν το βοτσαλωτό θα συνεχίσει να μαζεύει σκουπίδια.

υπόμνημα..δεν θυμάμαι αν η Κάλυμνος ήταν βρώμικη, την αλήθεια δεν έχω αυτήν την αίσθηση, όμως είχα σιχαθεί που μάζευε σκουπίδια το βοτσαλωτό αλλά και που έπεφταν πάνω μας άδειες πλαστικές σακούλες.

A kind of a joke

"What are you feeling for me?", asked the girl.

"I feel nothing", he replied.

Before she started crying, "I am a psychopath", he said trying to calm her.